If you’re in Azerbaijan and/or an Azerbaijani

I am almost the worst observer of all time! If I’ve intended to live in a place for a long time (say a year or more), then I almost never care about the society around me, I just go with the flow and act like I’ve adapted (even if I haven’t). But if I’m visiting a place for a short period of time, I will notice all flaws and perfections, traditions and customs around me. Anyways, I’m back in my home country for 2 weeks for winter break, and my observations inspired and encouraged me to write this blog post. Just a tiny part of my experiences from the past year and a half, I guess (it might have been my whole lifetime, I just hadn’t noticed until now) 

If you’re in Azerbaijan, and are tired and laying down to rest for a bit, no matter how hot the weather is, or how much warmth you’re embraced in, if the elderly say it’s cold and you need to be buried under piles and piles of blankets, you have no choice but to suffer under a weight that’s even heavier than you just to satisfy them.

If you’re in Azerbaijan, you must, and I mean MUST drill your digestive system to accept at least 2 starters, 3 main dishes, a batch of dessert and consume at least 5 cups of tea during one meal course, be it lunch or be it dinner. As if this wasn’t enough, you will hear “Eat more; take more; I said eat. You practically didn’t eat anything. You’ll starve all day, eat!” at least 23 times. Yes, 23. I have counted at several guestings!

If you’re in Azerbaijan, don’t even dare to shower and head out with wet hair! You should actually clear your mind of all similar thoughts! Even if it’s 107.6°F (42°C) outside. You might catch meningitis or somehow get STDs by going out with a wet head on an egg-boiling hot weather! I have never seen anything more logical than being diagnosed with STD through air and being blamed for it by going out with a wet head. (P.S. I don’t ever remember wearing a hat after showering and going out in the coldest weather of Iowa which would go down to lower than -10°C, if I’m not mistaken. Yes, I did have icicles hanging down my hair, but it never affected my health in a negative way.)

If you’re an Azerbaijani and are visiting your (usually massive) family in one of the regions of Azerbaijan, you will be up-to-date of all the recent (and of course, old) gossip going around in town or the whole of Azerbaijan in just 3 cups of tea. Usually, these 3 cups of tea can take up to 3-4 hours to drink. But who cares, you’ll never be bored with the elderly kicking it up with their “stories”, if you know what I mean.

If you’re in Azerbaijan and are visiting somebody you haven’t seen in a long while, or are with your parents while they’re visiting someone, be aware – you will be HOGGED in chunks of saliva! They don’t care if you know them or not, as long as you’re with someone they know or if they know who you are as an individual, you have no choice but to be licked all over your cheeks like a cow. They call this greeting kissing. Believe me, cheeks are ok. I have recently been through a much worse experience and I feel no shame in sharing it with the rest of the world – my grandparents’ neighbors saw my mom and thought it would be nice to drop by and say hi. Unfortunately, I was with my mom at that point. Not only did their neighbor kiss, erm I mean, bury my face in a bucket of saliva, but she hogged my face and thought it would be nice to kiss my lips too. Believe me, it doesn’t feel good to be kissed on the lips by a 70 year old woman who smells like onions and eggplant. Pray this never happens again!

If you’re an Azerbaijani girl that’s at least at the age of 20, then you are either: 

1)    trying to find a way to escape all the marriage convos showering down on you (I guess now you understand why I’ve hung on to Newcastle so hard)

or

2)    waiting for some loser to come knocking on your door and take you off your parents’ hands (I guess you’re really sick of your family, sad.. very sad). This, in one way, could be considered a way of escape too, I guess. But not the best route; girls, please have pride and honor, make me proud, every single one of you represent our gender!

If you are a foreigner and have lived in Azerbaijan for a certain period of time or are an observant Azerbaijani, don’t be shy to share your experiences with me/us! I would be more than glad to share it on my blog! 

Lots of love,

Turana 

P.S. From Mike Raybourne's personal experience: 

two off the top of my head:

This first can be annoying or complimentary depending on who I’m talkin to. Whenever I meet someone for the first time they instantly assume Im Russian and start talking to me in that language. When that doesnt work…. they switch to Turkish  I’ve had people insist Im Turkish even after I tell them I’m from the States.

The second is way worse, its the ‘open windows / wind = illness’ idea. Countless times I would be stuck on a sweaty marshrutka un able to open the window cause of the wind. Eventually I got good at grabbing a window seat, but even then the person behind me would push it closed. I started sticking my elbow out the window to stop this…. and people just closed the window on my arm :/

Sometimes, you have to fight a battle more than once to win it!

Ok. Deməli belə. Çox dəxlisiz başlıq altında çox dəxlisiz post təqdim edirəm sizlərə. Nyukastldan ilk blog postumdu, bu arada. Və bunu Belgian Chocolate Cheescake yeyərək yazıram. Bəli, boğazımda qalsın zad. Sizin təkrarlamağınıza da ehtiyac duyulmayır. Adətən bloga ürəyim daralanda yazıram. Elə bu da təxminən o məqsədlədi. Bu aralar çox homesick olmuşam. Allaha şükür bütün işlərim qaydasındadı, istədiyim hər şeyi əldə edirəm vaxtında, hətta istədiyim hər şeyi eləməyə də vaxtım çatır. Amma boşluq var kimi gəlir mənə. Bilmirəm xingəl eşqinə düşmüşəm deyədi yoxsa motivasiyanı velcroma cəlb edə bilmirəm deyədi, ya da ümumiyyətlə hər nədi heç özüm də çözə bilmirəm. Yəni belə duzsuz məzəsiz bir əhvalat.

Bura gələcəyim bəlli olandan çox adam mənə müraciət edib ki, “Here to There” videosunun ikinci hissəsini çəkdirim. Açığı, fikrim var. Amma niyə çəkdirim deyə özümü çox sorğulamışam (elə bil cənnət və cəhənnəmə düşəcəyimi müəyyənləşdirməyə çalışıram ya nəsə). Eniveyz. Sözüm ondadır ki, mən bura gələcəyimi bilmirdim. Heç universitetə qəbul olmaq ağlımın ucundan belə keçmirdi. Yəni, mən universitetlərdən kəsiləcəyimi və axıra qədər azərbaycanda qalacağımı güman edirdim ta bir miracle baş verənə qədər. Hərçənd miracle-lara inanmayıram, hər şeyin baş vermə səbəbi var. Belə də ki, can sağlığı xoşbaxlıx.

Nəysə ki, yanvarın 12si 2013-cü il, soyuq bir qış günündə, boş bekarcasına oturub Maliyyə fənnindən imtahana hazırlaşarkən beynimə doldu ki, ingiltərə univeristetlərinə sənəd verim. Ondan bir neçə ay əvvəl isə o müqəddəs IELTS imtahanına görə qeydiyyatdan keçib bəxtimi sınamaq qərarına gəlmişdim. O qeydiyyat elə qeydiyyatda qaldı, huuşsuzluğumdan imtahan verəcəyim ancaq emailə vaxt və yerin haqqında bildiriş gələndə ağlıma gəldi. O vaxtı sözün həqiqi mənasında daha məsuliyyətli şəxs idim. Özümə şəxs deyə müraciət edirəm, bax belə əccəb eləyirəm. Long story short, bu prosedurların hamısını vaxt keçsin deyə eləmişəm. Yoxsa işim gücüm tökülməmişdi mənim. Yəni nə IELTS imtahanına hazırlaşmışam, nə universitetə sənəd verəndə işlərimə ciddi yanaşmışam, nə də scholarship axtaranda çox ümid bəsləmişəm. Özümçün həyatımı yaşıyırdım, “ip harda qırılar, qırılar da ala” deyib günlərimi yola verirdim. Düzdür, bu qədər iş-üşdən keçməyimə baxmayaraq, bütün əziyyəti təkbaşına çəkməyimə baxmayaraq (bəli, bəzi 2-3 nəfərin mozqisin çürütmüşdüm, anam atam başda olmaqla!) camaatın deməyəcəyim boyda qismi hələ də o qırışları ütülənib açılmış beyinləri ilə “Turanənin bəxti gətirib də, bu il seçki ili olduğuna görə UNİVERSİTETƏ qəbul olub” düşünməyə davam edir. İngiltərənin gözləri aydın ki, bu il seçki ili olub. Sora?? Söhbət lap dövlətin ayırdığı təqaüd ətrafında fırlansın, hər halda 700-800 nəfər seçki ilinə görə seçilməyib. Və hər halda 15 dəqiqəlik əzablı intervyunun aftermath-ini siz çəkməmisiz. Odur ki, mühakimələrinizi özünüzə saxlayın zəhmət olsa da olmasa da. Belə. Nəysə, bu prosedurların qalanı növbəti lomkaçılıqdan törəyən blog postuma qalsın.

Sözümün canı ondadır ki, xingəl istəyirəm.

Sizin Turanə 

Ümidini İtirmə!

Bu postu yazmağa məni nə vadar etdi, bilmirəm. Bəlkə də, son vaxtlar tez-tez sıxıntıya düşüb çıxış yolu tapmağımda və ya tapa bilməyimdədir səbəb. Bu tədris ili başlayandan fikirləşirdim ki, hər şey II kursda olduğu kimi gedəcək. Birinci semestr şellənmək, üzügülər olmaq, hər kəslə dostyana yola getmək sonra isə ikinci semestr birinci semestrin tam əksini yaşamaq. Lakin, çox sevindim ki, bu ehtimalımda yanıldım. İlk öncə bu tədris ilində mən ilk dəfə sessiyada biliyimi qarşıma qoyub çalışdım, imtahanlarımı gözəl qiymətlərlə başa vurub bitirdim. Daha sonra heç gözləmədiyim və hətta əlimi tamamilə üzdüyüm anda – Fevralın 12-si iş təklifi aldım. Tam ürəyimcə olan bir karyera olmasa da, vaxt keçdikcə gördüyüm işlərə öyrəşib onları sevməyə başladım. Bunlardan da daha gözəli odur ki, bu semestr başım dincdi. İndiyə qədər həmişə səhv insanlar çıxıb qarşıma, hər zaman səhv insanlarla dostluq etmişəm, ömür billah səhv insanlara güvənmişəm. Hələ onlara insan dediyimə görə və onları adam yerinə qoyduğuma görə özümdən üzr istəyirəm. Amma bu il hələ etdiyim heç nəyə görə peşmançılıq çəkməmişəm. Düzdür müəyyən tulalarla, it-qurdlarla rastlaşmaq alnıma yazılsa da, onların həyatımda olmamağı mənə kifayətdir! ^_^ İnsanları (!) bağışlamaq lazımdır, sırf öz başın dinc olsun deyə. Və heç vaxt düzgün insanlarla rastlaşacağına ümidini itirməmək lazımdır. Eləcə də məqsədlərinə çatmaqda da. Walt Disney’nin xoşuma gələn çox gözəl bir sözü var: “Əgər onun xəyalını qura bilirsənsə, mütləq onun özünü də gerçəkləşdirə bilərsən!” Bu mənim məqsədlərimə doğru addımlamağım üçün böyük motivasiyadı. İndiyənə qədər çox az məqsədlərim natamam qalıb  Baxmayaraq ki, Azərbaycanda qız uşaqlarına oğlanlar qədər şərait yaradılmır öz istəklərini gerçəkləşdirmək üçün, yenə də nəyisə əldə etmək olar burda. İnsan qarşısında yeganə maneə onun həmin məqsədə çata bilməməyini düşünməsidir! Odur ki, başınızı dik tutun və geriyə baxmadan irəliyə doğru addımlayın.

Sizin Turanə